Powered By Blogger

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Ο ΚΗΠΟΣ


Πηγή: Τοπικές εφημερίδες
Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-
Αναμόχλευση στα Παλαιινα
Ιωάννης  Μιχ.  Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος

http://topaliorethemnos.blogspot.gr/

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ

ΤΑ ΠΑΛΑΙΙΝΑ -ΤΑ  ΤΩΡΙΝΑ - ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ 
Πηγή: Τοπικές εφημερίδες
Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-
Αναμόχλευση στα Παλαιινα
Ιωάννης  Μιχ.  Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος

http://topaliorethemnos.blogspot.gr/


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΑ ΠΑΛΑΙΙΝΑ -ΤΑ  ΤΩΡΙΝΑ - ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ      
ΑΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΡΙΓΟΛΟΓΟΣ
   ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΕ 
 Ο Πλατανές (όχι Πλατανιάς) μια ώρα με τα πόδια ανατολικά του Ρεθύμνου είναι σήμερα πολυσύχναστο μέρος. Κόσμος πολύς, περνά, κάθεται στα κέντρα του, διασκεδάζει και χαίρεται τη ζωή. Πριν πενήντα χρόνια ήταν μοναξιά κι" ερημιά. Διάβαιναν Μυλοποταμιτες, Αμαριωτες και Κατωμερίτες και πήγαιναν η ηρχονταν από το Ρέθυμνος. Πότιζαν τα ζώα των στο πηγάδι του κουμπέ που ήταν εκεί και φεύγαν τρεχάτοι. Ο ποταμός Πλατανές είχαν όλο το καλοκαίρι κολύμπες και βρόμικα νερά, βορθακους και κουνούπια που έκαναν νέφελο.
  Καταραμένος τόπος, όξω από τη  Χάρη του Αγίου Ιωάννου του Ριγολογου που εορτάζει κάθε χρόνο στις 29 του Αυγούστου γιατί εκτός απου ταλλα, οποίος έπινε νερό η εμενεν έστω και λίγη ώρα, τον έπιανε ξεφανερωτος ρίγος. Έτρεμε πολύ στην αρχή κι" ύστερα του έμπαινε θέρμη Αλίμονο του αν κοιμότανε κιόλας. Και τρισαλίμονο του αν έτρωγε και πεπόνι απ" εκείνα που καλλιεργούνταν εκεί Ονοστιμα τα παντέρμα μα ήντα το θες!
  Μεγάλος νοικοκύρης του τόπου ήταν ο λεγόμενος Καρατζεδομπεης ο Αλφαθιανος.
 Αυτός εξουσίαζε όλη την έκταση απου το ανατολικό πόδα τση καμάρας του Κουμπέ να κατέβει στη θάλασσα και να βγει στα Μαρουλιανα αμπέλια.
  Κι" από την άλλη μεριά, το σύνορο του ήτανε ο Τζαγκαροποταμος πάλι ως τη θάλασσα.
  Τις ελιές του ο Καρατζεδομπεης μάζευε με μαζοχτρες. Τα ξωχωραφα και τα περβόλια έδιδε "Τριτάρικα" που θα πει ότι έπαιρναν ο ιδιοκτήτης τα δυο τρίτα από το εισόδημα και το τρίτο που απόμενε ο καλλιεργητής.
  Την εποχή  που διηγούμαι, ο Μπέης είχε δυο Τριταρους στο Πλατανέ...
Το Στελη Ετριφαδορακη από τον Αη Βασίλη και το Μουσταφα Σαμαμιθακη απου τα Σκουλούφια. Ο Στελης είχε γυναίκα του τη Ζαμπια απου το Θρόνος. Και παιδιά εννιά Κι ο Μουσταφας τη Ζεχριε χανουμη και παιδιά έντεκα! Όλοι κατοικούσαν σε δυο χαμόσπιτα κολλητά και λίγο παρά πέρα ήταν ο στάβλος για τα δυο ζευγάρια βόδια που ήσαν στο μετόχι, τα δυο μουλάρια και τα 10-12 πρόβατα, ιδιοκτησία του Μπέη κι αυτά.
  Τούτοι οι λεβέντες οι Τριταρηδες, είχαν πολλές διαφωνίες. Μα συμφωνούσανε αδερφικά και κλεφτανε τον Αφεντικό. Τα δέκα πρόβατα για να πούμε παράδειγμα, γεννούσανε από δυο αρνιά το καθένα και γινόταν είκοσι. Αυτοί του παρουσιάζαν εννιά κι απ" αυτά κρατούσαν τρία και τα εξε του έδιδαν! Όσο για τα όσπρια και τα δημητριακά, τα ρήμαζαν.
  Από οκτώ χιλιάδες οκάδες που έβγαναν τα δυο ζευγάρια, παρουσιαζαν εξε. Κρατουσαν τις δυο και τεσσερις επερνε ο Μπεης!
  Αυτός τα καταλάβαινε όλα. Αλλά ήταν καλός άνθρωπος, δεν είχε παιδιά μόνο μια μάνα, κι έκανε πως δε νιώθει. Καλοθελητές που πάντα βρίσκονται του καταγγέλλαν τις κλοπές. Αυτός γελούσε κι " έλεγε...
-Μαχιαλλα-ν-τωνε μωρέ. Και δεν έδινε συνέχεια στη συζήτηση.
  Καλά πήγαιναν τα πράγματα ως επα. Μα έλα που άλλαξεν η φυλλάδα γιατί τα κοπέλια αρρωστήσανε με ριγο και προπαντω τα Τουρκάκια του Μουσταφα. Το ένα εθετενε και τ" αλο σηκωνεντονε για πολύ καιρό Και ξεφτενεψανε του θανατά Η κακομοίρα η Ζεχριε, έλεγεν του αγά τζη...
-Η γι"αμαρτία απου τσι κλεψες απου κάνεις του Μπέη αρρωστήσανε τα κοπελια μας. Γρικάς το πως σ" το λέω?
Κι ο Μουσταφας απηλογατονε...
-Κια για ντα μωρή σαν αρρωστούνε οι κλεψες δεν αρρωστούνε τα κοπέλια του Στελη απου αυτός είναι χίλιες φορές πλια κλέφτης παρά μένα?
Λέει η Ζεχριε...
-Γιατι αυτοί έχουνε του τονε τον Αη Γιάννη το Ριγολογο και τονε βοηθά. Μονο-μονο να πη κιανένας πως πονει η κεφαλη-ν του, γλακα η μανα-ν-τωνε στην εκκλησιά, λιβάνι λάδι κι αφει τα καντήλια, λιβάνι και θυμιάζει κεριά τάξιμο. Κάνει προσφορο-ν-οντε λειτουργά ο Παπάς, κι άρτο στην εορτή. Κι ο Άγιος που κατέχει πως ούλα είναι από κλεψες, κάνει οξωνου και γιατρεύγει το κοπέλι. Κι εμείς έχομε τον Τούρκο Αγιο τον Εντρελεζη, δε γατεω πως τονε λένε... Κάθεται στον παράδεισο του Μουχαμέτη μας, τρώει πιλάφια, αχιουρεδες, μουχαλεμπια, κεμπαπια,παστρουμαδες, περνά και την ωρα-ν-ντου με κοπελιές απου φέγγουνε σαν τον ήλιο και φχιου μας και εμάς!
  Έκαμε ο αγάς να του κακοφανεί μα πάλι εδωκενε τόπο στην οργή .Και σκέφτηκενεν...
-Τρωζη"ναι, μα μπορεί ναχη κι ένα ψιχαλι δίκιο!
  Στο μεταξύ το μικρό παιδί του Μουσταφα, το Μπραιμακι αρρωστήσανε πολλά βαρε, καβαλίκεψεν ο πατέρας του ένα δυνατό κι ογλήγορο μουλάρι που τοχανε στο μετόχι, μπήκε στο Ρέθεμνος κι έφερε το γιατρό τον Πισκοπακη,καλο γιατρό και καλον άνθρωπο, φτωχομάνα τον ελέγανε.
  Με το ζώο τον έφερε και με το ζώο τον γύρισε. Τοτες δεν ήταν άλλη συγκοινωνία.
  Από την καλοσύνη του γιατρού πήρε θάρρος ο Μουσταφας και καθώς ήτανε πεζός πλησίασε τον καβαλάρη γιατρό και τον ρωτηξεν, όταν γυρίζανε στο Ρέθυμνο.
-Κυριε γιατρέ, τουτοσες ο Άγιος απουχετε ελλογου σας οι Χριστιανοί επαε στον Πλατανέ βοηθά στην αρρώστια του κοπελιού μου?
  Ο γιατρός μετά από σκέψη απάντησε...
-Ναι βοηθά Μα τα γιατρικά που θα σου δώσω πρέπει να πιει το κοπέλι ομπρός. Ύστερα θα βοηθήσει κι ο Άγιος.
  Λέει ο Μουσταφας...
-Και βοηθά και τσοι Τούρκους γη μόνο τσοι Χριστιανούς?
  Απαντά ο γιατρός...
-Εκεια δε-ν-κατεω να σου ξεκαθαρίσω. Μα θαρρώ πως βοηθά όποιον τονε παρακαλέσει!
  Σκεφτικοί προχώρησαν κι οι δυο στο δρόμο τους.
  Κι όταν ο Μουσταφας γύρισε στο σπίτι του με τα γιατρικά, διηγήθηκε στη χανουμη του την κουβέντα του με το γιατρό.
  Τα φάρμακα δεν έδειξαν πως ωφελήσανε γρήγορα, όπως περίμεναν οι γονείς του, το Μπραιμακη. Και το καημένο έλιωνε κι εχανοντονε καθημερινά. Ο πόνος της μάνας δίδει ανυπολόγιστη δύναμη στην εφευρετικότητα της για τη σωτηρία του παιδιού της. Κι αποφάσισε, Τούρκισσα αυτή, να καταφύγει στη βοήθεια του γείτονα του Αη Γιάννη του Ριγολογου. Δεν τόπε στον αγά της γιατί τον φοβήθηκε. Αυτός ήτανε φανατικός μουσουλμάνος, πήγαινε ταχτικά σε ούλους τσοι ντοαδες και τσοι μουκαμπελεδες, γιατί εθαρριενε πως με τουτανα θα του συχωρέσει ο Μουχαμέτης τσοι κλεψες.
  Ξεμυστηρευθηκεν όμως στην αδερφική της φίλη τη Ζαμπια. Και άμα βράδιασε, θατανε μια ώρα νύχτα, οι δυο γυναίκες προχωρήσανε, περάσανε τον ποταμό και μπήκανε στην εκκλησιά χωρίς να τις ιδη κανείς. Μανταλώσανε πίσω τους την πόρτα για κάλο και για κακό, εφκαιρεσανε το λάδι που βαστούσανε στη κουρούπα του Αγίου και πλησιάσανε στο Προσκυνητάρι.
  Δυο ζάλα γύρισεν οπίσω η Ζεχριε μόλις είδε το κατάντημα του Αγίου. Κι είπε στην άλλη...
-Θαρρω πως τουτοσες ο άγιος αν εμποριενε να καμη κάλο θελα καμη τ" απατου-ν-του. Γδυμνό και ξυπόλυτο τονε θωρώ και θαχη και σα δυο χρόνους να ιδη ψωμί!
 Η Ζαμπια τη μάλωσε...
-Αυτος μωρή κουζουλή είναι του θεού κομμάτι. Δεν τρώει μουδε πίνει. Μονό ζει με το δρόσος τση ταχινής. Λένε πως τρώει και τσ" ακρίδες τουτεσες απου λακούνε στα χωράφια, άλλες μα δεν κατεω μουδ" εγώ ήντα λοης είναι Τρώει και αγριογιομελο. Κι αυτά αδυνατίζουνε. Δεν παχαίνουνε. Μόνο πεσε να του ζητηξης συχωρεση!
  Άκουσε με προσοχή η Ζεχριε, εκαμεν ότι της ειπε η φίλη της παρακάλεσε τον Άγιο να γιατρέψει το παιδί της κι" αυτή θα φέρει στη χαρη του δέκα οκάδες λάδι στη βεντεμα, έναν άρτο στην εορτή του, μισή οκά λιβάνι και μια λαμπάδα όσο μάκρος έχει το κορμακι-ν-του.
  Θαύμα έγινε! Μέχρι να γυρίσουνε στο σπίτι, το παιδί είχε πάρει μεγάλη βελτίωση. Δέκα πέντε ημέρες έπινε πικρό κινίνο και κανένα καλό δεν τουκαμε. Κι αης Γιάννης ο Ριγολογος με μιας κιόλας το γιάτρεψε!
  Σε λίγο καιρό αρρώστησε κι η Φατμε, η μεγάλη κόρη της Ζαχριε. Μεταχειρίστηκαν γιατρούς και φάρμακα. Μα η μάνα της έπεσε πάλι στα πόδια τ" Αη Γιάννη και στη χάρη του χρωστά τη σωτηρία της κόρης της.
  Το τι ακολούθησε σου εκθέτω στη συνέχεια αγαπητέ μου αναγνώστη. Είδαν η Ζεχριε πως οι μπουταλοτουρκοι έχουνε θρησκεία απου ισα-ισα τονε μοιάζει. Δεν έχει εκκλησιές, δεν έχει εικόνες, δεν έχει κερί ούτε λιβάνι και το σπουδαιότερο δεν έχει Αγίους να βοηθούνε φως φανερό πως οι Χριστιανοί έχουνε από όλα Και προπαντός Άγιους να τρέξουνε σε ώρες δυστυχίας. Κι αποφάσισε να αλλαξοπιστήσει. Να γίνει Χριστιανή. Τόπε στη Ζαμπια και με την αφορμή που θα μαζώξουνε μουρμούρες, πρωτοβρεξια ήταν και χοχλιούς ανεβήκανε στο Θρόνος, το χωριό τζη. Απ" εκεί στο Μοναστήρι του Ασωμάτου, βρήκαν τον ηγούμενο και του είπαν τι θέλουν...
-Να βαφτίσει τη Ζεχριε, αυτός στάθηκε διστακτικός, τις πήρε όμως και πήγανε στ" Αγίου Πνευματου το Μοναστήρι οπού έμενεν ο Δεσπότης. Εκείνος άμα άκουσε την επιθυμία της Ζεχριε της είπε πως η πράξη της είναι καλή, θεάρεστη και σωτήρια της ψυχής της. Αλλά ο αγάς της δεν θα το δεχτή, θα διαλυθεί η οικογένεια και τι θα γίνουν τα έντεκα παιδιά της.
  Η Ζεχριε απάντησε...
-Δεν λεμενε σε κιανένα πράμα. Μήδε σεις, μηδ" εγώ. Θα για"υρω στο σπίτι μου, θαμαι κρυφτοχριστιανη, όπως είναι χιλιάδες γυναίκες στην Κρήτη και θα κάνω την προσευχή μου να με θωρεί μόνο ο Θεός.
  Νύχτα μεσάνυχτα έστειλεν ο Δεσπότης, Παπά και την εβάφτισε στο ρημοκκλήσι του Θεολόγου που είναι στο οροπέδιο του Όρους Κεντρους, Γηους- Κάμπος. Ανάδοχος ήταν η Ζαμπια και της έδωσε το όνομα Ειρήνη. Ύστερα βρήκαν οι γυναίκες Κεντριανους χοχλιούς και γυρίσανε στον Πλατανέ.
  Το πράμα πολύ καιρό κρατήθηκε μυστικό. Είδε όμως ο Μουσταφας παράξενα πολλά να γίνονται στο σπίτι -ν-του. Τα κοπέλια οντε-θελα-φανε, γι οντε θελα-κοιμηθουνε μουρμουρίζανε και κουνούσανε παράξενα τα χερια-ν-τωνε. Πηγαίνανε και στην εκκλησιά τ"Αη Γιάννη με τη μανα-ν-τωνε και στέκαν απ" όξω πολλή ώρα. Ζήτησε το λόγο. Μα του λέγανε πως δεν είναι κακό αυτό που κάνανε. Το πράμα ξεφανερώθηκαν όταν ένας Τούρκος από το χωριό Ατσιπάδες τ"Αη Βασίλη είπεν ομπρός σε πολλούς, στο Μουσταφα...
-Ιντα κάθεσαι μωρέ βουι, η χανουμη σου ερωμηεψε κι αυτή ερωμηεψενε και τα κοπέλια σου. Κι αυτά σου τακαμεν η Στριφαδορενα. Και δεν πως να τσοι σφάξεις ούλους.
  Ακουσε-ν-το κιανεις χριστιανός κι ετρεξενε και τωπενε στο Στελη Στριφαδορακη. Κι αυτός μόλις εβράδιασε επήρανε τα κοπελια-ν-του, τα κοπέλια του Μουσταφα και τσοι γυναίκες κι εξαφανίστηκεν από τον Πλατανέ. Μετά δυο μέρες ευρεθήκανε ούλοι στο Μοναστήρι του Πρέβελη. Οι καλογέροι τσοι φιλοξενήσανε μερικές ημέρες κι ύστερα με κι" άλλα γυναικόπαιδα τσ" αποβγάλανε στο  Ελεύθερο Βασίλειο. Από εκεί δεν ήλθε καμιά πληροφορία ποια ήταν η ζωή και ποιο το τέλος των.
  Εδώ μόνο έμεινε  σε κατόπι δικό της, το όνομα της Τουρκορηνης όπως παρανομιασαν οι Κρητικοί τη Ζεχριε, οταν χριστιανεψε. Κι έτσι γρικάτε και σήμερα. Το χωράφι τση Τουρκορηνης!

Μιχάλης Μ. Παπαδάκης
Ε. Δικηγόρος

Πηγή: Τοπικές εφημερίδες
Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-
Αναμόχλευση στα Παλαιινα
Ιωάννης  Μιχ.  Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος

http://topaliorethemnos.blogspot.gr/

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

ΟΤΑΝ ΟΙ ΡΩΣΣΟΙ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

                       ΤΑ ΠΑΛΑΙΙΝΑ -ΤΑ  ΤΩΡΙΝΑ - ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ                    

  Εννιά χρόνια, έμεινε ο Ρώσικος Στράτος στο Ρέθυμνο.
  Βουτηγμένος στη Χριστιανική Ορθόδοξο Θρησκεία, διοικημένος από Αξιωματικούς τιτλούχους της Ρωσικής Ευγενίας, από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο Ρέθυμνο το πόδι του, μέχρις ότου έφυγε, άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις στη Ρεθυμνιώτικη κοινωνία. Φιλόπτωχος, ελεήμων, εξοικονομούσε πολύ φτώχεια της εποχής εκείνης από το συσσίτιο του καθημερινά.  Φτωχά παιδιά, φτωχοί γονείς, με το "χρειασίδι" στο χέρι, περίμεναν στη Σοχωρα μπροστά στα σημερινά μαγειρειά του Στρατού, να πάρουν το συσσίτιο οι Ρώσοι στρατιώτες και ύστερα να πάρουν και αυτοί σειρά.
  "Χλιεμπαι" όπως λένε Ρώσικα το ψωμί, ζητούσαν οι φτωχοί από τους Ρώσους και τα απομεινάρια, το περίσσευμα εδιδοντο χωρίς διάκριση σε φύλο και θρησκεία. Και ήταν πλούσιος ο Ρώσικος Στρατός.
  Με μπόλικο άσπρο αλεύρι, ωραίο τσάι και τετράγωνη ζάχαρη. Βοδινά κρέατα, φρέσκα και με ανοιχτοχέρα διαχείριση. Κι" έτσι άλλοι από τα περισσεύματα του καζανιού, κι" άλλοι από το περίσσευμα του μάγειρα, κι" άλλοι από το περίσσευμα του Διαχειριστή, εξοικονομούνταν και ως φτωχοί, μα και πολλές φορές σαν έμποροι!
  Λένε πως πολλές φορές το κάρο της Επιμελητείας, φορτωμένο με ζάχαρη σακιά, ξεκινούσε με είκοσι τσουβάλια ζάχαρη από το λιμάνι κι" έφτανε στη Σοχωρα με δέκα μόνο.
  Στο δρόμο μεσολαβούσε το φιλικό εμπορικό.
  Φιλόθρησκοι όπως ήταν λειτουργιούνταν στην Αγια Βαρβάρα.
  Με ωραία τετραφωνία που ξεχώριζε, επιβλητικό το μπάσο, έψαλλαν κατανυκτικά τη λειτουργιά.
  Κι" από έξω στον περίβολο της Αγιάς Βαρβάρας , ήσαν στημένα στο ανάστημα ανθρώπου εννιά καμπανάκια μικρά μουσικοτατα, διδον τα τους ήχους της Βυζαντινής μουσικής κλίμακος συν ένα και που τα έπαιζε ένας μόνος στρατιώτης, σέρνοντας τα σχοινάκια τους.
  Σωστό πιάνο στη μουσική τους, δυναμικότητα τα συμπαθητικά καμπανάκια και βιοτινοζος πιανίστας με το χαδιάρικο παίξιμο του, ο Ρώσος παίκτης τους.
  Ήσυχοι, συμπαθητικοί ήχοι που δεν ακούγονταν πέρα από εκατό μέτρα, γεννούσαν μια συμπάθεια προς την Εκκλησία. Ο Ρώσος παπάς, γνωρίζονταν από τους δικούς μας από το ντύσιμο του.
  Ένας κλειστός χιτώνας από κρεμ μετάξι χωρίς φαρδομάνικα. Ένα εγκόλπιο πλούσιο στο στήθος κρεμασμένο με χονδρή αλυσίδα. Μαλλιά κομμένα πόλκα. Γενάκι περιποιημένο. Και ρεπούμπλικα μαύρη πλατύγυρη, τσακισμένη απάνω σε σχήμα αλωνιού. Και μπαστούνια με αργυρή λαβή.
  Ευγενείς και φιλοδωροι οι Ρώσοι μας έχτισαν το σημερινό Δεσποτικό και το Νοσοκομείο. Και φρόντισαν για τον εξοραισμο της πόλεως.
  Διατηρούσαν μια πλούσια Στρατιωτική Λέσχη (Σομπανιε) στην οποία έρρεε τακτικά η βότκα και η σαμπάνια σε ολονύκτια πάρτι, σκανδαλιάρικα γλέντια με ξένες καλλιτέχνιδες του τραγουδιού.
  Αξίζει ακόμα να αναφέρουμε μια πρόταση τον Ρώσων κατά την διάρκεια παραμονής τους στο Ρέθυμνο, χάριν στην οποία το μικρό Ρεθυμνακι, θα έπαιρνε πρώτη θέση στα λιμάνια της Μεσογείου.
  Ο Ρώσος Στρατηγός Χροστακ κάλεσε λέει η παράδοση τους προύχοντας (Δημογέροντες τότε τους έλεγαν) της πόλεως και τους είπε...
  Θα χτίσω απάνω στη Φορτετζα ένα μεγάλο ξενοδοχείο. Θα κάμω και Καζίνο. Ο Ρώσος Αυτοκράτορ θα διατάξει όλα τα Ρώσικα εμπορικά πλοία που θα πηγαίνουν προσκυνητές στα Ιεροσόλυμα να περνούν από το Ρέθυμνο και να σταματούν μια μέρα.
  Έτσι θα δώσω στο Ρέθυμνο μεγάλη κίνηση και πλούτο. Κουβέντα δεν σηκώνει πως Λιμάνι θα γινόταν κατ" ανάγκη κι" η αμμουδιά μας θα γινόταν σπουδαία πλαζ.
  Τότε η Ρωσία ήταν θρησκόληπτος και η μονέδα της χρυσάφι.
  Αν πούμε λοιπόν πως θα περνούσαν τριάντα χιλιάδες προσκυνητές το χρόνο δεν θα πούμε καμιά υπερβολή.
  Σιγά σιγά θα έπιαναν στο λιμάνι και άλλα εκδρομικά βαπόρια κι" η δουλειά θα μεγάλωνε παραπάνω.
  Ο Ρώσος Στρατηγός ζήτησε την συγκατάθεση των προυχόντων.
  Κι" εκείνοι απάντησαν πως θα το σκεφθούν.
  Την άλλη μέρα έδωσαν απάντηση αρνητική, με την δικαιολογία πως αν γίνει αυτό το Καζίνο τα παιδιά τους θα γίνουν χαρτοπαίκτες.
  Λέγεται πως ο Ρώσος Διοικητής θύμωσε και απάντησε πως δεν ανακατεύεται πια στις δουλειές του Ρεθύμνου.
  Έτσι χάθηκε μια ευκαιρία να γίνει το Ρέθυμνο εκδρομικός σταθμός στη Μεσόγειο.
  Κι" έτσι κόπηκε και ο ζήλος τον Ρώσων να βοηθήσουν το Ρέθυμνο στην πρόοδο του.
  Και κερδίσαμε μόνο το Δεσποτικό και το Νοσοκομείο.
  Κι" ακόμα ότι δεν γινήκαμε χαρτοπαίκτες.
  Μα άραγε οι κάτοικοι του σημερινού Μοντε - Καρλο παίζουν όλοι χαρτιά.
  Αλλά ας το αφήσουμε αυτό και ας γυρίσουμε πίσω στην μέρα που ήρθε η Διαταγή να αποσυρθεί οριστικά ο Ρώσικος Στρατός από την Κρήτη.
  Και επειδή αυτό σήμαινε πως πλησίαζε η μεγάλη μέρα της Ενώσεως με την Ελλάδα, η είδηση χαροποίησε τους Ρεθυμνιώτες.
  Για την κατευόδωση τους οργανώθηκε Δημοτική εορτή, που μπέρδευε στο ότι ο Δήμαρχος Ρεθύμνης ητο Τούρκος και δεν θα μπορούσε να προσφωνήσει και να κατευοδώσει τους Ρώσους ως Ελευθερωτές.
  Αποφασίστικε γι" αυτό να μιλήσει στο λιμάνι ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
  Αλλά το βαπόρι άργησε να έρθει και η νύχτα πλάκωσε.
  Όμως τότε δεν υπήρχε ηλεκτρικό και μπέρδεψε το πράγμα της κατευοδώσεως.
  Και η νύχτα προχώρησε πέραν από τα μεσάνυχτα και το βαπόρι δεν φαινόταν. Λίγος λίγος ο κόσμος πήγαινε σπίτι του.
  Μέσα στα χαράματα ακούστηκε στην αγορά η Ρώσικη Στρατιωτική Μουσική να παίζει το εμβατήριο της Πλευνας.
  Καμπόσα παράθυρα κρυφάνοιξαν.
  Ο Ρώσικος Στρατός με το μαύρο κουστούμι του, τις μαύρες ψηλές μπότες του με το όπλο επ" ώμου και με τη ξιφολόγχη με τη θήκη της μαζί απάνω στο όπλο, σε τετράδες περνούσε από την αγορά και έφευγε.
  Σε λίγο η μουσική του έπαιζε στο λιμάνι και ύστερα έπαυσε.
  Λέω πως δεν θα ήταν πάρα πάνω από ένα λόχο.
  Στο λιμάνι ήταν λιγοστοί Ρεθυμνιώτες.
  Η καθυστέρηση του βαποριού και η άφιξη του μέσα στα ξημερώματα έγινε αφορμή να φύγει από το Ρέθυμνο ο Ρώσικος στρατός χωρίς να τον κατευόδωση όπως του άξιζε το Ρέθυμνο.
  Ήταν μια κακή σύμπτωση που εμπόδισε μια πόλη να δείξη όλη τη μεγάλη της ευγνωμοσύνη προς ένα Στρατό, που με την ενεργό επέμβαση του την έσωσε από την Τούρκικη σκλαβιά.

Κ.

Πηγή: Τοπικές εφημερίδες
Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-
Αναμόχλευση στα Παλαιινα
Ιωάννης  Μιχ.  Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος

http://topaliorethemnos.blogspot.gr/

RethemnosNews

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Ο ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Προτείνω...
Στην μια πλευρά της πλατείας των Τεσσάρων Μαρτύρων να κατασκευαστεί στην μια νησίδα ένα λουλουδένιο Ρολόι.
Αυτό το ρολόι υπάρχει και κοσμεί κεντρικές πλατείες, όπως την πλατεία των Τριών Συμμάχων της Πάτρας, την πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ακόμα στην Γενεύη της Ελβετίας και πιθανόν και σε άλλες χώρες του κόσμου.



Στην άλλη πλευρά της πλατείας θα μπορούσε να κατασκευαστεί ομοίωμα της αρχαίας τριήρης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η τριήρης θα μπορούσε να φιλοτεχνηθεί από Ρεθυμνιώτες καλλιτέχνες και σε διαστάσεις που να μην είναι δαπανηρές.
Το κόστος του όλου εγχειρήματος είναι πολύ μικρό και ο Δήμος έχει την δυνατότητα να το χρηματοδοτήσει.
Αυτές οι δυο προτάσεις θα μπορούσαν να κοσμήσουν την πολυσύχναστη πλατεία του Ρεθύμνου και να αποτελούν πόλο έλξης περαστικών και ξένων επισκεπτών προάγοντας τον πολιτισμό μας, μέσο της αισθητικής τους στην πόλη μας.


Προσεχώς...
Η χρυσή τομή της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Ρεθύμνου με τον Πειραιά.

Του Ιωάννη Μιχαήλ Δογάνη
Σκέψεις και γνώμες
ενός παλιού Ρεθυμνιώτη
http://topaliorethemnos.blogspot.gr/



Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

"ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ"

ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ


Ένα θέμα που απασχολεί για χρόνια το Δήμο και τους δημότες του είναι το θέμα της ευρέσεως μόνιμης θέσης για τη λαϊκή αγορά μας.
Η λαϊκή αγορά αποτελεί παράδοση για την πόλη μας, αλλά και για πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα. Εκεί ο καταναλωτής μπορεί να προμηθευτεί τα προϊόντα που διατίθονται φρέσκα και κατευθείαν από τον παραγωγό χωρίς μεσάζοντες μέσα από αυτό το ιδιόρρυθμο παζάρι.
Η λαϊκή αγορά Ρεθύμνου αποτελεί και θα αποτελεί ένα όπλο για τον καταναλωτή να βρει φθηνά και ποιοτικά προϊόντα και δίνει στον παραγωγό την ευκαιρία να πουλήσει απευθείας τα προϊόντα του (χωρίς μεσάζοντες) , αποκομίζοντας και οι δυο κέρδος ταυτόχρονα.
Εδώ και λίγο καιρό έχει ανοίξει και λειτουργεί η πρώτη στεγασμένη λαϊκή αγορά στον Άγιο Στέφανο αττικής.
Η αγορά λοιπόν αυτή βρίσκεται σε ένα χώρο 1200 τ.μ και είναι ανοικτή για το κοινό κάθε Σάββατο, ενώ στον ίδιο χώρο λειτουργεί καθημερινά παντοπωλείο στα ράφια του οποίου βρίσκει κανείς μια τεράστια ποικιλία από ελληνικά συσκευασμένα βιολογικά προϊόντα.
«Το Farmers Republic είναι αυτό ακριβώς που μαρτυρεί ο τίτλος του, μια δημοκρατία των αγροτών στην οποία παραγωγοί και καταναλωτές έχουν τον πρώτο λόγο. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη στη χώρα στεγασμένη λαϊκή αγορά βιολογικών ελληνικών προϊόντων, όπου οι παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να συστήσουν οι ίδιοι τα προϊόντα τους στους πελάτες, να αναπτύξουν μαζί τους μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, ενώ σύντομα θα μπορούν να κάνουν και τη μαναβική τους 24 ώρες το 24ωρο με ένα… κλικ μέσω του e-shop, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.farmersrepublic.gr».
Συνεπώς, άραγε θα μπορούσαμε και εμείς να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο πολυχώρο, που να ταιριάζει στην αισθητική μας και που μέσα από εκεί να εξυπηρετείτε ο κόσμος βρέξει χιονίσει και τέλος τέλος να αποτελεί και πόλο έλξης για τους ξένους επισκέπτες μας.
Ας γίνει μια σκέψη για αυτή την ιδέα, ας ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά, ας κάνουμε μια μελέτη για την εξεύρεση χώρου.
Μια ιδέα είναι  εάν δεν δημιουργηθεί το υπόγειο πάρκινγκ στους Τέσσερις Μάρτυρες, στη θέση αυτού του πάρκινγκ που έχουμε τώρα, αν θα μπορούσαμε να έχουμε και εμείς μια Αγορά στεγασμένη που πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα έχουν.(Μην πάμε μακριά στα Χάνια για παράδειγμα)
Και μια άλλη πιο ριζοσπαστική σκέψη είναι ο χώρος του Εθνικού Στάδιου  της Σοχωρας, τώρα και με την ενδεχόμενη ανάπλαση της περιοχής, άραγε θα ήταν ιεροσυλία στη θέση του μαζί με την ανάπλαση της περιοχής, να εκμεταλλευόμασταν πιο ορθολογικά εκείνη την πολύπαθη μεριά του Ρεθύμνου.
Τέλος πάντων, αυτά που αναφέρω είναι σκόρπιες σκέψεις, χωρίς προϋπολογισμούς, πολεοδομικές διατάξεις, αντιδράσεις από τους διάφορους κλάδους και γενικά όλα αυτά που χρειάζονται για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο έργο.
Αλλά νομίζω ότι σαν σκέψεις, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε μια τέτοια κίνηση που μόνο καλό θα έκανε στον τόπο μας, να έχουμε μια όμορφα χωροθετημένη στεγασμένη λαϊκή αγορά, που να εξυπηρετεί το Ρεθυμνιώτη και συγχρόνως να γίνει ένας μαγνήτης για τον τουριστικό κόσμο.



ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ FARMERS REPUBLIC από την επίσημη σελίδα http://farmersrepublic.gr/.
Το Farmers Republic δημιουργήθηκε από μία ομάδα νέων ανθρώπων, με στόχο και όραμα να προσφέρουν ένα ξεχωριστό περιβάλλον διάθεσης τροφίμων τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τους παραγωγούς.
Δημιουργήθηκε στα πρότυπα των Farmer's Markets, τα οποία κερδίζουν συνεχώς έδαφος διεθνώς – όπως η Borought Market στο Λονδίνο, που αποτελεί και διεθνές σημείο αναφοράς για αγοραστές υψηλών απαιτήσεων.
Το Farmers Republic είναι μια νέα αντίληψη «Λαϊκής Αγοράς» που, με το παντοπωλείο και το e-shop του, εξασφαλίζει στους καταναλωτές τα καλύτερα πιστοποιημένα βιολογικά και ολοκληρωμένης διαχείρισης παραδοσιακά προϊόντα (νωπά και τυποποιημένα), αλλά και στους παραγωγούς καλύτερες προϋποθέσεις ανάπτυξης.
Χαμηλές τιμές, χωρίς μεσάζοντες
Με νέους όρους, για πραγματικά δίκαιο εμπόριο, όλοι κερδίζουν:
Οι καταναλωτές αγοράζουν φθηνότερα, προϊόντα άριστης ποιότητας.
Οι παραγωγοί πωλούν απευθείας, εξασφαλίζοντας καλύτερες τιμές και άμεση επαφή και σχέση με τους καταναλωτές.
Ελεύθερο Ωράριο, χωρίς περιορισμούς, για ευελιξία, ευκολία και ταχύτητα αγορών.
Η συνεργασία σας με το Farmers Republic γίνεται με ξεκάθαρους και δίκαιους όρους.
Το χαμηλό κόστος συμμετοχής, η απευθείας πώληση – χωρίς τους μεσάζοντες – στον τελικό καταναλωτή, και η επιβράβευση με πολλαπλά οφέλη, αποτελούν μοναδικές δυνατότητες και ενισχύουν την παραγωγική δύναμη της χώρας – δηλαδή Εσάς.
Το Farmers Republic:
Στηρίζει τον Έλληνα γεωργό, κτηνοτρόφο, οικοτέχνη και βιοτέχνη τροφίμων μέσα από ένα τριπλό κανάλι δίκαιου εμπορίου και συνθήκες υγιούς ανάπτυξης του κλάδου, που ευνοούν την απασχόληση στη χώρα μας.
Αναδεικνύει τα παραδοσιακά πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, επαναφέροντας τις αξίες και την ηθική στη διάθεση των τροφίμων.
Επενδύει στην εργατικότητα, στις επιχειρηματικές ικανότητες, στις παραδόσεις και τις αξίες του λαού μας, δημιουργώντας ένα δυναμικό και εξωστρεφές μοντέλο ανάπτυξης.

Του Ιωάννη Μιχαήλ Δογάνη
Σκέψεις και γνώμες
ενός παλιού Ρεθυμνιώτη
http://topaliorethemnos.blogspot.gr/

Πηγή
 Απόσπασμα από επίσημη σελίδα
 http://farmersrepublic.gr/





Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ




                                            
   Μετά την νίκη τους κατά των Περσών στις Πλαταιές το 479 π.Χ οι Αθηναίοι επέστρεψαν στην εγκαταλειμμένη τους πόλη, οπού βρήκαν όλα τα κτίσματα της Ακρόπολης ερημωμένα. Ο Περικλής θέλησε να ξανακτίσει την πόλη και να την αναδείξει σε καλλιτεχνικό, πολιτιστικό αλλά και πολιτικό κέντρο της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των τριάντα χρόνων διακυβέρνησης της πόλης ανεγέρθηκαν πολλά κτίσματα όπως ο Παρθενώνας, τα Προπύλαια και άλλα. Η γενική καλλιτεχνική επίβλεψη των κτισμάτων της Ακρόπολης ανατέθηκε στο Φειδία, ο οποίος διακρίθηκε για τη μοναδική μεγαλοπρέπεια που διέθεταν οι διακοσμήσεις που δημιούργησε.
  O Παρθενώνας αφιερώθηκε στη θεά Αθηνά και χρειάστηκαν 15 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το χρονικό αυτό διάστημα είναι εξαιρετικά σύντομο εάν λάβουμε υπόψη μας τις αρχιτεκτονικές αρχές που χρησιμοποιήθηκαν, μερικές από τις οποίες μας είναι ακόμη άγνωστες.
  Το 450 μ.Χ ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία, όμως το 1204, όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν την Αθήνα, έγινε καθολικός ναός.
  Έπειτα, το 1453, κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων πλέον, εξελίχθηκε σε τζαμί και τούρκικα σπίτια χτίστηκαν γύρω του.
 Το 1674, ο Γάλλος πρεσβευτής Μαρκήσιος του Νointel επισκέφθηκε την Αθήνα συνοδευόμενος από τον Jacquew Carrey, ο οποίος έκανε κάποια σχέδια του Παρθενώνα. Στα σχέδια του Carrey φαίνεται ότι εκείνη την εποχή ο Παρθενώνας παρέμενε ακόμα άθικτος.
  Δεκατρία χρόνια αργότερα, το 1687, ο Βενετός στρατηγός Francesco Morosini πολιόρκησε την Ακρόπολη. Τη βομβάρδισε παρά το γεγονός ότι γνώριζε πως οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν ως πυριτιδαποθήκη. Από την έκρηξη που δημιουργήθηκε καταστράφηκε μεγάλο μέρος του Παρθενώνα.   Ο Thomas Bruce, έβδομος κόμης του Elgin, ήταν πρεσβευτής της Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη το 1799. Επιθυμία του ήταν να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία των Τεχνών φέρνοντας τους συμπατριώτες του πιο κοντά στις Ελληνικές αρχαιότητες.
  Δημιούργησε λοιπόν ομάδα από ζωγράφους, αρχιτέκτονες και γλύπτες. Τον επόμενο χρόνο, η τοπική Τουρκική διοίκηση επέτρεψε στους καλλιτέχνες να κάνουν σχέδια αλλά τους απαγόρευσε να προχωρήσουν στην κατασκευή προπλασμάτων, η να στήσουν σκαλωσιές για να μπορέσουν να μελετήσουν από πιο κοντά τα γλυπτά.
 Παρόλες τις απαγορεύσεις η λεηλασία του Παρθενώνα άρχισε αμέσως. Τα γλυπτά του ναού κατέβηκαν από τη θέση τους και μεταφέρθηκαν στη Βρετανία με πολεμικό πλοίο. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1801, φοβούμενος ότι ίσως οι Γάλλοι επιχειρούσαν να τον εμποδίσουν, ο Elgin διέταξε την άμεση αποστολή των γλυπτών με το πλοίο "Mentor", το οποίο είχε φέρει για αυτό το σκοπό.
  Μέσα στο 1806, αποσπάστηκε μια από τις Καρυάτιδες, μια γωνία του Ερεχθειου, τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, πολλές επιγραφές και εκατοντάδες αγγεία Προστέθηκαν κι" άλλοι σ" αυτό το παραλήρημα λεηλασίας, το οποίο δεν περιορίστηκε στην Ακρόπολη αλλά εξαπλώθηκε στην Αθήνα και σε μεγάλα τμήματα της Ελλάδας και συνεχίστηκε για πολλά χρόνια.
  Το 1810 ο Elgin φόρτωσε τα τελευταία λάφυρα του στο πολεμικό πλοίο "Hydra".
  Το 1817, δυο ακόμα πολεμικά πλοία, τα "Tagus" και "Satellite", έφυγαν για τη Βρετανία φορτωμένα με μαρμάρινες ταφόπλακες, χάλκινα αντικείμενα και εκατοντάδες αγγεία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Ελληνικός πόλεμος για την απελευθέρωση έδωσε τέλος στην λεηλασία του Elgin. 
  Τον Ιανουάριο του 1804 έφτασαν στο Λονδίνο τα πρώτα 65 κιβώτια. Εκεί παρέμειναν για δυο χρόνια καθώς ο Elgin ήταν φυλακισμένος στη Γαλλία. Η κακή μεταχείριση την οποία υπέστησαν τα μάρμαρα ήταν αναπόφευκτη. Τοποθετήθηκαν στην υγρή και βρόμικη αποθήκη καθώς και έξω στο οικόπεδο της οικίας του Elgin, οπού και παρέμειναν για τρία χρόνια, παραδομένα στη διάβρωση που προκαλεί το υγρό κλίμα του Λονδίνου, ενώ εκείνος προσπαθούσε να βρει αγοραστή. Ο Elgin επιχείρησε να πουλήσει τα μάρμαρα στη Βρετανική κυβέρνηση αλλά το ποσό που ζήτησε ήταν πολύ υψηλό με αποτέλεσμα να του αρνηθούν. Με το πέρασμα των χρόνων, τα μάρμαρα επηρέασαν τη ζωή των ανθρώπων στη Βρετανία. Εκκλησίες, κτίρια και σπίτια χτίζονταν σε κλασικό αρχαιοελληνικό ρυθμό. Σε επιστολή του το 1815, ο Elgin παραδέχεται ότι τα μάρμαρα βρίσκονταν ακόμη στην καρβουναποθήκη του σπιτιού του στο Burlington, εκτεθειμένα στην καταστροφική υγρασία.
  Τελικά το 1816, τα μάρμαρα πουλήθηκαν στη Βρετανική κυβέρνηση και μεταφέρθηκαν αμέσως στο Βρετανικό Μουσείο, οπού δημιουργήθηκε ειδικός εκθεσιακός χώρος με δαπάνη του Sir Jozeph Duveen.
 Το Δεκέμβριο του 1940, η βουλευτής των Εργατικών κ.Keir ρώτησε τον πρωθυπουργό κ. Winston Churchill εάν τα μάρμαρα θα επιστέφονταν στην Ελλάδα ως μερική αναγνώριση της αντίστασης που επέδειξε η χώρα αυτή ενάντια στους Γερμανούς και της θυσίας του λαού της. Η απάντηση ήταν αρνητική.
  Η ερώτηση της κ.Keir συμπίπτει χρονικά με μεγάλο αριθμό επιστολών υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων στην Ελλάδα, τις οποίες δημοσιεύουν οι Times.
  Το 1941, ο αρχηγός της Εργατικής παράταξης κ. Clement Attlee, μέλος της κυβέρνησης συνασπισμού που βρισκόταν στην ηγεσία την περίοδο του πολέμου, απάντησε στην κ.Keir ότι δεν υπήρχε πρόθεση να ληφθούν μέτρα για την επιστροφή των μαρμάρων.
  Ο Edward Clarke, στο βιβλίο του "Ταξίδια σε ευρωπαϊκές χώρες" που δημοσιεύθηκε το 1811, παραθέτει μια από τις διασημότερες περιγραφές των επιχειρήσεων που διεξήγαγε στην Ακρόπολη η ομάδα εργατών του Λόρδου Elgin υπό την επίβλεψη του Lusieri. Σύμφωνα με τον Clarke, ο οποίος ήταν παρών όταν μεταφέρονταν οι μετόπες, επρόκειτο για φανταστικά, θαυμάσιας τέχνης γλυπτά, όμως σε μια άτυχη στιγμή, ένα κομμάτι του πεντελικού μαρμάρου υποχώρησε κάτω από την πίεση των μηχανημάτων του Elgin και ο Clarke αναφέρει ότι ακόμα και ο Τούρκος αξιωματικός έβγαλε μια απελπισμένη κραυγή καθώς το μάρμαρο έσπαζε σε εκατοντάδες κομμάτια.
  Ο συγγραφέας αναφέρει ακόμα ότι οι εργάτες του Elgin δεν κατέστρεψαν τον Παρθενώνα κατά λάθος, αλλά έκοψαν το μάρμαρο σε μικρότερα κομμάτια προκειμένου να γίνει η μεταφορά του ευκολότερη. Επίσης, ο Clarke γνώριζε ότι τα γλυπτά κοσμήματα του Παρθενώνα ήταν κατά τέτοιο τρόπο σχεδιασμένα από τον Φειδία και τους συνεργάτες του ώστε η καλύτερη γωνία θέασης τους να είναι από κάτω προς τα πάνω και όχι όταν βρίσκονται στο ύψος των ματιών, όπως συμβαίνει όταν εκτίθενται σε μουσείο.
 Ολοκληρώνει την αναφορά του τονίζοντας ότι ο ναός υπέστη μεγάλη ζημιά από εκείνη που προκάλεσαν τα μηχανήματα του Morosini, ότι διεπραχθει μεγάλη παρανομία και ότι η Αγγλική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε απαιτήσει από την Τουρκική κυβέρνηση τη λήψη μέτρων για την προστασία των γλυπτών. Ο Edward Dodwell, αντικρούοντας το επιχείρημα των Βρετανών, επισημαίνει ότι οι Έλληνες δεν αδιαφορούσαν για τη διατήρηση των μνημείων. Πολλοί ήταν εκείνοι που διαμαρτυρήθηκαν στο Σουλτάνο για την καταστροφή, καθώς ήταν εκείνος που επέτρεψε στον Elgin να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Δηλώνει επίσης, ότι αισθάνθηκε ταπεινωμένος οντάς μάρτυρας σε αυτή τη λεηλασία των πλέον ξεχωριστών γλυπτών και αρχιτεκτονικών στοιχείων. Προσθέτει ότι οι τέχνες στην Αγγλία θα μπορούσαν να επωφεληθούν από προπλάσματα των γλυπτών του Φειδία και τονίζει ότι δεν πρόκειται μόνο για βέβηλη πράξη αλλά επιπλέον ανατέθηκε σε ανθρώπους που ενεργούσαν αποκλειστικά από προσωπικό συμφέρον. 
  Η δεύτερη απόπειρα του Elgin να πουλήσει τα μάρμαρα στη βρετανική κυβέρνηση οδήγησαν σε διένεξη στη Βουλή, κατά την οποία ο βουλευτής Sir John Newport είπε για τον Λόρδο Elgin...
"Ο ευγενής Λόρδος εκμεταλλεύθηκε τα πλέον άνομα μέσα (δηλ. τη δωροδοκία) και διέπραξε την πιο σκανδαλώδη λεηλασία".
 Την ίδια μέρα, ο ομιλητής του Κοινοβουλίου σημείωσε στα πρακτικά...
 "Η αίτηση του Λόρδου Elgin καταχωρήθηκε. Διαμφισβητήθηκαν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του της συλλογής. Επιπλέον επικρίθηκε η συμπεριφορά του".
  Στους πρώτους ανθρώπους που επέκριναν τον Λόρδο Elgin συγκαταλέγεται και ο βουλευτής H. Hammersley. Υποστήριξε ότι σε περίπτωση που κάποια μελλοντική Ελληνική κυβέρνηση ζητούσε τα μάρμαρα πίσω, η Αγγλία θα έπρεπε να τα επιστρέψει χωρίς περαιτέρω διαδικασίες η άρνηση.
  Ο Dodwell και Clarke πρότειναν την επιστροφή τουλάχιστον του μαρμάρινου πλαισίου του Ερεχθειου και του Ιωνικού κίονα.
  Επίσης, το 1890, ο Franklin Harrison στο κύριο άρθρο του περιοδικού "19ος αιώνας", το οποίο δημοσίευσε με τον τίτλο "Επιστρέψτε τα Ελγίνεια μάρμαρα!" υποστηρίζει ότι τα γλυπτά ήταν περισσότερο αγαπητά στους Έλληνες από ότι στους Βρετανούς.
  Επιπλέον, ο βουλευτής και γραμματέας τότε του πρωθυπουργού Philip Sassoon έγραψε στους Times το 1928...
Τα έξοχα ερείπια του Παρθενώνα και η φωτεινή ατμόσφαιρα της Αθήνας αποτελούσαν καταλληλότερη θέση για τα πιο αρμονικά γλυπτά του κόσμου από ότι το Βρετανικό Μουσείο.
Φ.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Πηγή: Τοπικές εφημερίδες
Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-
Αναμόχλευση στα Παλαιινα
Ιωάννης  Μιχ.  Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος

http://topaliorethemnos.blogspot.gr/

Η λεηλασία της Ακροπόλεως των Αθηνών του Ιωάννη ΜιχΔογάνη ...

rethemnosnews.gr